دانشمندان آمريکايی که اين تحقيقات را در دانشگاه يل آمريکا انجام داده اند، دريافته اند که گرلين يا هورمون گرسنگی می تواند شمار ارتباط عصب ها با بخشی از مغز را که محفوظات جديد در آنجا حفظ می شود افزايش دهد.
اين يافته ها موجب شده که اميدواری به اين که در بيماری هايی مانند آلزهايمرکه نيروی حافظه و يادگيری شخص لطمه می بيند، داروها بتوانند موثر واقع شوند افزايش يابد.
شکم خالی هورمون گرلين را وارد جريان خون می کند و موجب فعال شدن عصب های گيرنده مغز می شود.
تيم تحقيقاتی دانشگاه يل با انجام چندين آزمايش يادگيری و حافظه بر روی موش ها، کشف کرده اند که تزريق گرلين اضافی به موش ها سبب می شود که عملکرد مغز آنها در ارتباط با حافظه و يادگيری بهتر می شود.
پرفسور استفن بلوم متخصص تغذيه در امپريال کالج لندن، می گويد :" حافظه ممکن است قطع و وصل شود و غالبا هنگام استرس حافظه وصل می شود. گزارش دانشگاه يل جالب است و کاملا قابل قبول است که استرس يا گرسنگی حافظه را تقويت کرده و به ياد آوردن محفوظات کمک کند."
