تحقیقات گروهی از محققان آمریکایی نشان می دهد ۵۵ درصد از افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، دچار کمبود ویتامین دی هستند.
این رقم در افراد مسنی که مبتلا به پارکینسون نیستند، ۳۶ درصد است.
محققان دانشگاه اموری می گویند به رغم نتیجه تحقیقات انجام شده، هنوز مطمئن نیستند که کمبود ویتامین دی در بروز پارکینسون نقش دارد یا نه؟
نتیجه این تحقیق در مجله آرشیوهای علم اعصاب منتشر شده است.
بیماری پارکینسون با درگیر کردن سلول های سیستم مرکزی اعصاب، ترشح ماده شیمیایی دوپامین را در انتهای سلول های اعصاب حرکتی مختل می کند.
مهم ترین نشانه های پارکینسون عبارتند از لرزش اندام ها و خشکی و کندی حرکت در بیماران است. این نشانه ها را می توان با تجویز دوپامین تا حد زیادی برطرف کرد.
مطالعات قبلی نشان داده که بخشی از مغز که جسم سیاه نام دارد، در بیماری پارکینسون دچار آسیب دیدگی عمده می شود. سلول های جسم سیاه دارای گیرنده های متعدد دریافت ویتامین دی هستند و محققان می گویند این ویتامین برای عملکرد این بخش از مغز، نقش حیاتی دارد.
نور خورشید
تغذیه یکی از راه های تامین نیاز بدن به ویتامین دی است اما مهم ترین راه دریافت این ویتامین، تابش آفتاب به سلول های پوست است.
با افزایش سن، قابلیت تولید ویتامین دی به وسیله سلول های پوست کاهش می یابد و به همین علت افراد مسن در معرض کمبود این ویتامین قرار می گیرند.
محققان می گویند یکی از دلایل کمبود ویتامین دی در بیماران مبتلا به پارکینسون می تواند مربوط به خانه نشین شدن آنها و دوری از نور خورشید باشد.
اما این احتمال هم وجود دارد که کمبود ویتامین دی در این بیماران به منشا بروز بیماری و نحوه ابتلا به آن مربوط باشد.
دکتر ماریان اوات، از محققان دانشگاه اموری در این باره می گوید: "متوجه شدیم کمبود ویتامین دی می تواند به طور منحصر به فردی با بروز پارکینسون در ارتباط باشد، اما این نتیجه می تواند فریبنده باشد و به تحقیق بیشتر نیاز است."
ده ها سال است که پزشکان متوجه نقش ویتامین دی در ساختار استخوان شده اند. اما در سال های اخیر شواهد بیشتری از نقش این ویتامین در سلامت انسان به دست آمده است که نشان می دهد در سیستم ایمنی، تنظیم فشار خون و سطح انسولین در خون و تنظیم سیستم عصبی هم نقش موثری دارد.
کمبود ویتامین دی با بروز چندین نوع سرطان و بیماری خود ایمنی مانند ام اس و دیابت هم در ارتباط است.
