منزلت اجتماعی بر طول عمر تاثير می گذارد؟

چرا بعضی از مردم بيشتر از بقيه عمر می کنند؟
آقای مارموت برای سه دهه سرگرم تحقيق درباره تفاوت ها در ميزان طول عمر مردم بوده است

در دهه 1960، او به مطالعه گروهی از کارمندان دولت در لندن پرداخت.

اين مطالعه دريافت که سلامت اين گروه ارتباط تناتنگی با رتبه اداری آنها دارد. در واقع، هرچه رتبه آنها بالاتر بود از سلامت بيشتری برخوردار بودند.

ساير مطالعات به وجود الگوهای مشابهی در ساير گروه های اجتماعی، از جمله در ميان دانشگاهيان و برندگان اسکار اشاره می کند.

برای مثال کسانی که دارای درجه دکترا هستند از کسانی که فوق ليسانس دارند بيشتر زندگی می کنند. عمر کسانی که فوق ليسانس دارند بيشتر از کسانی که ليسانس دارند و به همين ترتيب عمر کسانی که ليسانس دارند از کسانی که زود مدرسه را ترک کرده اند بيشتر است.

به همين شکل، هنرپيشه های برنده جايزه اسکار به طور متوسط سه سال بيش از کسانی که نامزد اسکار شده اما آن را نبرده اند زندگی می کنند.

سر مايکل مارموت معتقد است که همين روند در مورد کليه گروه های اجتماعی از سياستمداران گرفته تا کسانی که در فقر زندگی می کنند صادق است.

او بر اين باور است که سلامت و طول عمر ما تا حدودی زيادی از منزلت اجتماعی ما تاثير می پذيرد.

او می گويد: "شواهد در اين زمينه تکان دهنده است و نشان می دهد که موقعيت اجتماعی هرچه بالاتر باشد انسان سالم تر است. کسانی که در راس سلسله مراتب اجتماعی هستند بيشتر عمر خواهند کرد."

وی معتقد است که منزلت اجتماعی احتمالا حتی از رژيم غذايی و مراقبت های بهداشتی نيز مهم تر است.

وی گفت: "مردم معمولا فکر می کنند که مراقبت های پزشکی يا کشيدن سيگار يا رژيم غذايی است که طول عمر انسان را تعيين می کند."

"اين عناصر مهم است، اما شواهد نشان می دهد که اينها تنها بخشی از قضيه است."

آقای مارموت می گويد دو عامل بر موقعيت ما در سلسله مراتب اجتماعی تاثير می گذارد: چقدر بر زندگی خود تسلط داريم و چه نقشی در اجتماع بازی می کنيم.

شگفت اين که به نظر می رسد ميزان درآمد تاثير بسيار کمی بر طول عمر دارد.

سر مايکل گفت: "پول بيشتر برای انسان سلامتی بيشتر به ارمغان نمی آورد. پول تنها يک نشانگر است. درآمد به خودی خود مهم نيست."

سر مايکل می گويد اگر مردم کنترل بيشتری بر زندگی شان داشته باشند و اطمينان حاصل کنند که نقش خود را به طور کامل در اجتماع بازی می کنند، بر سلامتی و طول عمرشان افزوده خواهد شد.

زندگی سالم 'بر طول عمر می افزايد'

از قبل می دانستيم که نوشيدن کمی شراب و آماده کردن غذا با روغن زيتون ممکن است بر طول عمر ما بيافزايد.
اکنون کارشناسان می گويند که روی آوردن به چهار عادت ساده در زندگی می تواند خطر مرگ در سنين پيری را بيش از 50 درصد کاهش دهد.

پژوهشگران دانشگاه واگنينگن دريافتند که مصرف غذاهای سالم و مقداری الکل، ورزش کردن و نکشيدن سيگار خطر مرگ را 65 درصد کاهش می دهد.

يافته های آنها در نشريه "انجمن پزشکی آمريکا" منتشر شده است.

راز يک زندگی طولانی

پژوهشگران زندگی بيش از 1500 نفر از 11 کشور اروپايی را که 70 تا 90 سال داشتند طی يک دوره 10 ساله مطالعه کردند.

آنها تاثير فردی و جمعی اين چهار عامل را که در گذشته ثابت شده بود اثر مثبتی بر سلامتی دارد تحقيق کردند.

اين عوامل شامل رژيم غذايی مديترانه ای (که شامل مقدار زيادی ميوه، سبزيجات و ماهی و مقدار کمی گوشت قرمز و محصولات لبنی است)، فعاليت جسمانی (حدودا روزی 30 دقيقه)، مصرف متعادل الکل (تقريبا 4 گيلاس شراب يا معادل آن در هفته) و نکشيدن سيگار است.

هر يک از اين عوامل به تنهايی به کاهش خطر مرگ ارتباط داده شده اند.

تحرک جسمانی موثرترين عامل منفرد در حفاظت از جان است و خطر مرگ را 37 درصد کاهش می دهد. همچنين نکشيدن سيگار 35 درصد، رژيم غذايی مديترانه ای 23 درصد و مصرف متعادل الکل 22 درصد از خطر مرگ می کاهند.

براساس اين مطالعه زمانی که يک فرد سالخورده کليه اين عادات را دنبال کرد، خطر مرگ در وی طی دوره ای 10 ساله 65 درصد کاهش يافت.

در جريان مطالعات بعدی 935 نفر از افراد مورد مطالعه درگذشتند.

بيماری های قلب و عروق، مانند حمله قلبی و سکته، عامل مرگ 371 نفر از آنها، سرطان عامل مرگ 233 نفر از آنها و ساير علل، از جمله علل نامعلوم، عامل مرگ مابقی آنها بود.

عادات مديترانه ای

نويسندگان اين مقاله نوشتند: "يک رژيم مديترانه ای غنی از سبزيجات و ميوه ها همراه با نکشيدن سيگار، مصرف متعادل الکل و دست کم روزی نيم ساعت ورزش به کاهش چشمگير خطر مرگ حتی در سن پيری مرتبط است."

دکتر ماير استمپفر و اريک ريم از دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هاروارد در بوستون، آمريکا، گفتند که اکنون شواهد کافی برای آژانس های بهداشتی در سراسر برای عمل کردن طبق اين دستورات وجود دارد.

روغن ماهی به بيماران سرطانی کمک می کند

تحقيقات تازه نشان داده است که مصرف قرص های مکمل روغن ماهی می تواند کيفيت زندگی برخی از بيماران سرطانی را به طور چشمگيری بهبود بخشد.

پژوهشگران بريتانيايی می گويند که روغن ماهی ممکن است بتواند از کاهش شديد آب و وزن بدن (cachexia)، که در برخی از انواع سرطان های پيشرفته رخ می دهد، جلوگيری کند.

کاهش آب و وزن بدن به دليل تاثير منفی که بر سوخت و ساز وهمچنين اشتها می گذارد، باعث بيماری های مضاعف در بدن بيمار سرطانی و سرعت مرگ او می شود.

محققان در مقاله ای، که در نشريه "گات" (Gut) به چاپ رسانده اند، می گويند قرص مکمل روغن ماهی ممکن است بتواند روند کاهش وزن را متوقف کند.

پروفسور کوين فيرون و همکارانش در بيمارستان سلطنتی ادينبورگ، 200 بيمار مبتلا به سرطان لوزالمعده را، که بيش از ساير بيماران از کاهش وزن و آب بدن متاثر بودند، مورد مطالعه قرار دادند.

بيماران به دو گروه تقسيم شدند.

از 105 نفر از آنها خواسته شد يک محلول غذايی مکمل، حاوی مقادير زيادی از پروتئين و کالری بنوشند.

در حالی که 95 بيمار گروه دوم همان رژيم غذايی را دنبال می کردند اما به آنها اسيد های چرب ضروری اومگا 3 و ويتامين های ای و سی هم داده شد.

اسيدهای چرب اومگا 3 در ماهی های روغنی مانند ماهی آزاد و شاه ماهی يافت می شود.

به هر دو گروه از بيماران گفته شد برای هشت هفته هر روز دو ليوان از اين مايع را بنوشند.




در مورد گروه دوم اين وعده روزانه شامل 2.2 گرم اومگا 3 بود.

پيش از آغاز تحقيقات، بيماران به طور متوسط 17 درصد از وزن بدن خود را از دست داده بودند و وزن آنها هر ماه سه کيلوگرم کاهش می يافت.

در پايان اين تحقيقات، روند کاهش وزن در کليه بيماران متوقف شده بود.

اين در حالی بوده است که همه بيماران طبق قراری که با آنها گذاشته شده بود دو ليوان مکمل غذايی را در روز مصرف نکرده بودند، بلکه به طور متوسط 1.5 ليوان از اين مکمل مصرف کرده بودند.

تحليل های بيشتر نشان داد بيمارانی که وعده روزانه را تقريبا به طور کامل نوشيده بودند بيش از ديگران وزن اضافه کردند.

با اين حال اين مساله تنها در مورد بيمارانی صادق بود که وعده روزانه آنها شامل اسيدهای چرب اومگا 3 می شد.

درحالی که طول عمر اين بيماران بيش از افراد گروه اول نبود اما کيفيت زندگی آنها بهتر شد.

دانشمندان اذعان کردند که به مطالعات مفصل تری در اين زمينه نياز است اما افزودند که يافته ها حاکی از آن است که در بيماران سرطانی از روغن ماهی می توان برای معالجه کاهش آب و وزن بدن استفاده کرد.

خوشبينی، بر طول عمر می افزايد

دانشمندان ثابت کرده اند که تفکر مثبت و خوشبينانه تاثير مستقيمی بر سلامت انسان و طول عمر او دارد.

آنها پی بردند کسانی که با خوشبينی و اعتماد به افزايش سن می نگرند، بيش از کسانی که دايما نگران هستند، عمر می کنند.

اين تحقيقات نشان می دهد کسانی که احساس بدی درباره پيری دارند، فرآيند کهولت را تسريع می کنند.

در مقابل، نگرش مثبت به افزايش سن، بر شمار سال های عمر می افزايد و تاثير آن حتی از نکشيدن سيگار يا ورزش به طور منظم نيز بيشتر است.

گروهی از روانشناسان آمريکايی پی بردند کسانی که به افزايش سن خوشبين هستند، به طور متوسط 7 سال و نيم بيش از کسانی که از گذر ساليان افسوس می خورند، زندگی می کنند.

آنها معتقدند که افکار منفی درباره فرآيند کهولت تاثير مستقيمی بر اراده انسان به ادامه زندگی دارد.

پژوهشگران، که توسط دکتر "بکالوی" از دانشگاه "ييل" در ايالت کانتيکات هدايت می شدند، گفتند که تاثير نگرش مثبت درباره بالا رفتن سن حتی از تاثير عوامل بهداشتی مانند فشار خون و کلسترول پايين، که تصور می شود هر کدام 4 سال بر طول عمر می افزايند، نيز بيشتر است.

همچنين گفته شد که تاثير اين عامل از عواملی مثل پايين نگاه داشتن وزن، نکشيدن سيگار و ورزش کردن نيز بيشتر است. تصور می شود هر کدام از اين عوامل يک تا سه سال بر طول عمر بيفزايد.

پژوهشگران، تحقيقات خود را بر 660 داوطلب بالای 50 سال انجام دادند.

ميزان مرگ و مير در ميان شرکت کنندگان با پاسخ آنها به سوالاتی که 23 سال قبل مطرح شده بود، مقايسه شد.

از داوطلبان سوال شد آيا با عبارتی مثل: "انسان با پير شدن، بی فايده تر می شود" موافق هستند يا مخالف.

به اعتقاد دکتر لوی و تيم او، تمايل به زندگی به تنهايی ارتباط ميان تفکر مثبت و طول عمر را تا حدودی توضيح می دهد. با اين حال آنها فکر می کنند اين تنها عامل نيست.

به گفته پژوهشگران، مردم ممکن است افکار منفی درباره کهولت را از جامعه گرفته باشند، درحالی که خود از آن بی خبرند.

آنها در گزارش تحقيقاتی خود نوشتند: "پژوهش ما متضمن دو پيام است. پيام بد اين که برداشت منفی انسان از خويش می تواند از طول عمر بکاهد. خبر خوش اين که تصور مثبت انسان از خودش می تواند بر طول عمر بيفزايد."

سرطان پروستات چيست؟

غده پروستات غده‌ ای است که تنها در مردان يافت می‌ شود. اين غده در زير مثانه قرار دارد و مايعی به داخل منی ترشح می‌ کند.
سرطان پروستات نوعی بيماری است که در آن سلولهای بدخيم از بافتهای پروستات نشات می گيرد و به طور نامنظم و فزاينده‌ای تکثير و منجر به افزايش حجم در هر يک از اجزای سلولی غده پروستات می‌شود.

سرطان پروستات دومين سرطان شايع بعد از سرطان ريه در ميان مردان است. اطلاعات آماری و علائم بالينی ميزان مرگ و مير ناشی از سرطان پروستات مبين سه طيف گسترده روند رشد اين بيماری است. سرطان پروستات می‌تواند دارای رشد آهسته بوده و زمانی طولانی تا بروز علائم بالينی آن داشته باشد. در مواردی ديگر تومور به سرعت رشد کرده و تهاجم تومور به بافت‌های ديگر امکانپذير می شود. در چنين مواردی مدت فاصله زمانی بين شروع بيماری و گسترش دامنه آن بسيار کوتاه است. مابين اين دو طيف رشد، تومورهايی وجود دارند که سرعت روند رشد آنها در حد متوسطی است.

سرطان پروستات با نشانه‌های مرتبط با دفع ادرار و يا درد شکم تظاهر می‌کند. اين نشانه‌ها با علائم بيماريهای رايجی مانند عفونت و هيتروفی (بزرگی) خوش خيم پروستات (Benign Prostatic Hyperplasia) مشترک است.

علائم هشدار دهنده سرطان پروستات عبارتند از:


ادرار کردن پی در پی يا سخت


جاری شدن ضعيف ادرار


عدم توانايی در ادرار


بی‌ اختياری ادراری


عدم تداوم در جريان ادرار


وجود خون در ادرار


خروج منی همراه با درد


درد مداوم قسمت پائين کمر


سوزش


ناتوانی جنسی

سبب‌شناسی: سرطان‌ زايی پروستات

علت ابتلا به سرطان پروستات هنوز ناشناخته است اما تحقيقات آماری و بالينی، روند بدخيمی بيماری سرطان پروستات را به اين عوامل ارتباط می دهد:

سن ‌ـ سرطان پروستات اغلب در افراد سالمند ديده می‌شود و افراد زير ۵۰ سال به ندرت به آن مبتلا می شوند. مردان بالای ۶۰ سال بيشتر در معرض خطر ابتلاء به سرطان پروستات هستند و بايد بيشتر متوجه علائم هشدار دهنده اين بيماری باشند.

عوامل ژنتيکی - سابقه ارثی سرطان پروستات عامل مهمی در ابتلا به اين سرطان است. وجود سابقه سرطان پروستات بين اعضای نزديک خانواده از جمله پدر و برادر احتمال ابتلا به اين سرطان را افزايش می ‌دهد.

عوامل هورمونی ـ هورمون‌های استروئيدی (تستوسترون و آندروژنها) برای رشد و حفظ و عمل طبيعی آن در مردان بالغ نقش مهمی را ايفا می کند. افزايش ميزان ترشح هورمون تستوسترون در خون اغلب موجب تسريع روند بدخيمی سرطان پروستات می شود.

تغذيه - رژيم غذايی دارای اثرات بالقوه ‌ای در پيشگيری و يا پيشتازی ايجاد سرطان پروستات به شمار می رود. مطالعات و تحقيقات علمی ثابت کرده ‌اند که سبزيجات حاوی مقادير قابل توجهی ويتامين C و E، به خصوص گوجه فرنگی، عاملی محافظتی در مقابل سرطان پروستات تلقی می شوند در حالی که استفاده از مقادير زياد چربی حيوانی عامل مستعد کننده و پيشتاز در ايجاد سرطان پروستات شناخته شده است.

مواد شيميايی - تماس با مواد شيميايی سرطان‌زا در محيط مانند کادميم، که در تهيه برخی آلياژها و باتری کاربرد دارد، عامل مستعد کننده و پيشتاز در ايجاد سرطان پروستات است.

بيماری های مقاربتی - وجود بيماريهای مقاربتی احتمال ابتلاء به سرطان پروستات را افزايش می‌دهد.

الگوهای غربالگر سرطان پروستات

معاينه غده پروستات از طريق معاينه مقعد (Digital rectal examination) از الگوهای غربالگر سرطان پروستات است. در اين روش پزشک از داخل مقعد بيمار، غده پروستات را معاينه می ‌کند. وجود سطح خشن و نامنظم بافت از علائم هشدار دهنده سرطان پروستات محسوب می ‌شود.

تومورهای سرطانی آنتی‌ ژن‌های مشخصی را توليد می ‌کنند که ممکن است از طريق آزمايش خون کشف شوند. آنتی ‌ژنی که به طور کامل توسط غده پروستات توليد می ‌شود، آنتی ‌ژن اختصاصی پروستات (Prostate Specific Antigen ,PSA) است. تشخيص سريع سرطان پروستات با اندازه‌ گيری آنتی‌ ژن اختصاصی پروستات از آزمايش های غربالگر اين بيماری است. در بيمارانی که مبتلا به سرطان پروستات هستند، مقدار اين آنتی ژن در سطح بالاتری است.

البته تنها سطح PSA در آزمايش خون فرد نمايانگر ابتلا به سرطان پروستات نيست. در برخی از موارد عفونت و يا ”بزرگی خوش ‌خيم“ حجم غده پروستات می ‌تواند سبب افزايش ميزان PSA در خون شود. از اين رو، ترکيب معاينه مقعد توأم با آزمايش تعيين سطح PSA از طريق خون روش دقيق‌تری برای تشخيص سرطان پروستات است و برای اطمينان بيشتر، در مراحل بعدی آزمايشات ديگری مانند تصويرنگاری باز آوای مغناطيسی (MRI)، سونوگرافی (Ultrasound)، توموگرافی کامپيوتری (CT SCAN) و نمونه ‌برداری از غده (Biopsy) نيز انجام می‌گيرد.

تشخيص به موقع بيماری، دست کم ۵ سال بيشتر به زندگی مبتلايان به سرطان پروستات اضافه می‌کند. توصيه می‌شود مردان در سنين بالای ۴۰ سال ساليانه مورد معاينه غده پروستات ازطريق معاينه مقعد قرار گيرند و در سنين بالای ۵۰ سال، هر سال آزمايش آنتی‌ژن مخصوص پروستات را انجام دهند.

درمان سرطان پروستات

با در نظر گرفتن شرايط بيمار ممکن است يک يا ترکيبی از اين الگوها تجويز شود:

۱-تحت نظر گرفتن بيماری: در اين روش بيمار به طور دقيق تحت نظر پزشک قرار می گيرد، بدون اينکه الگوی درمانی بر روی او اعمال شود. اين روش برای بيمارانی تجويز می‌ شود که جراحی برايشان مفيد نيست و يا رشد غده سرطانی پروستات آنها بسيار کند و آهسته است و در درازمدت تأثير سوء بر سلامتی او نخواهد گذاشت.


راديوتراپی از روش های درمانی انواع سرطان از جمله سرطان پروستات است

۲-جراحی: برداشتن کامل غده پروستات (پروستکتومی Prostatectomy).

۳-کرايوتراپی (Cryotherapy) : استفاده درمانی از سرمای شديد. در اين روش سوند (probe) سونوگرافی به داخل مقعد انداخته می شود تا پزشک تصوير محل مورد نظر را بر روی صفحه ببيند. در اين روش پزشک با انداختن سنجه درون غده پروستات از طريق شکاف کوچکی بين مقعد و کيسه حاوی بيضه‌‌ ها نيتروژن مايع را به غده پروستات هدايت می‌ کند. نيتروژن مايع در داخل بافت منجر به انجماد بافت و انهدام سلول‌های سرطانی بافت غده پروستات می‌ شود. کرايوتراپی روشی موثر برای درمان مقاطع کوچک ابتلا به سرطان است. احتمال آسيب ديدگی مثانه و التهاب دستگاه تناسلی از عوارض جانبی اين روش است.

۴-شيمی درمانی: استفاده از داروهای شيميايی منجر به انهدام سلولهای سرطانی می ‌شود. عوارض جانبی شيمی درمانی عبارتند از: ريزش موی سر و ابرو، کاهش گلبولهای سفيد خون، ضعف سيستم ايمنی و دفاعی بدن، عفونت، احساس درد، خشکی دهان و پوکی استخوان.

۵-راديوتراپی: از آنجا که تومور ممکن است بافتهای اطراف غده پروستات را در بر گرفته باشد انجام جراحی و برداشتن غده پروستات کافی نيست و هر تظاهری از وجود PSA در آزمايش حاکی از گستردگی تومور است. در چنين وضعيتی الگوهای درمانی وسيع‌ تری مانند راديوتراپی پی ‌گيری می ‌شود. هدف از راديوتراپی کنترل رشد سلولهای سرطانی است. تابش اشعه به محل تومور ممکن است به صورت خارجی يا داخلی باشد.


راديوتراپی خارجی: در اين روش بيمار در معرض تشعشع قرار می‌ گيرد. اشعه از چند زاويه مختلف از خارج از بدن به تومور هدايت می ‌شود. اين روش کاملا بدون درد است و به مدت ۷ تا ۸ هفته ادامه دارد. ولی بيمار از عوارض جانبی مانند تحريک‌ پذيری مقعد، اسهال و خستگی مفرط ناشی از تابش پرتو گزارش می ‌دهد. اثرات اشعه ممکن است واکنشهای پوستی به صورت التهاب، خارش، سوزش، ترشح يا پوسته پوسته شدن پوست را به دنبال داشته باشد. تهوع، ‌استفراغ، بی‌ اشتهايی و آسيب‌های عروقی و تنفسی می تواند از ديگر عوارض جانبی راديو تراپی باشد. همچنين راديوتراپی ممکن است باعث سرکوب سيستم خونساز بدن و کاهش گلبولهای سفيد و ضعف سيستم ايمنی بدن و نهايتا بروز عفونت شود.


راديو تراپی داخلی يا براکی تراپی (Brachy therapy): براکی تراپی برای رساندن مستقيم مقدار زيادی اشعه به ضايعه بدخيم است. در اين روش، در اتاق عمل با استفاده از سرنج‌ های نازک مواد يونيزه در بدن بيمار کاشته می‌ شود.

6-هورمون درمانی : از آنجا که هورمون تستوسترون به رشد سرطان غده پروستات کمک می کند، هدف از هورمون درمانی کاهش هورمون جنسی در بدن است. اين روش با به کارگيری داروهای ضد تستوسترون انجام می‌ گيرد و شامل تجويز هورمون استروژن به عنوان قرص است که تاثير ضد تستوسترون دارد. عوارض جانبی استفاده از قرصهای حاوی استروژن شامل درد در پستان و رشد پستان است که با قطع مصرف قرص‌ ها از بين می ‌رود.

جلوگيری از مرگ و مير ناشی از سرطان پروستات با تشخيص زودرس امکان‌پذير است. اکنون با اطلاعات و روشهای جديد الگوهای درمانی، برای درصد بالايی از بيماران مبتلا به سرطان پروستات، امکان بهبودی کامل فراهم شده است.

زن ها در مقابل الکل 'آسيب پذيرترند'

مطالعات تازه نشان می دهد که زن ها در مقابل عوارض مغزی ناشی از مصرف الکل بسيار آسيب پذيرتر از مردها هستند.
سی تی اسکن از مغز بيش از 150 داوطلب نشان داد زنانی که به شدت مشروبات الکلی مصرف می کنند، زودتر و بيشتر از مردان دچار آسيب مغزی می شوند.

دانشمندان از قبل مظنون بودند که مردها بيش از زن ها در مقابل مشروبات الکلی مقاوم هستند.

تحقيقات تازه ای که در آلمان انجام شده شواهدی در تاييد اين موضوع فراهم می کند.

تيم پژوهشگران دانشگاه هايدلبرگ يافته های خود را در نشريه "اعتياد به الکل" (Alcoholism) چاپ کرده اند.

نيمی از داوطلبان الکلی بودند و در ابتدا و انتهای دوره مطالعه که برای شش هفته ادامه داشت، به روی کليه آنها اسکن مغزی انجام شد.

کسانی که الکلی بودند در اين شش هفته برای معالجه اعتياد کمک دريافت کردند.

محققان با تحليل نتايج اسکن مغزی داوطلبان، شواهد آشکاری از آسيب مغزی در ميان الکلی ها پيدا کردند.

مغز اين دسته از داوطلبان به علت آتروفی يا ضايعات، کوچکتر از سايرين بود.

ضايعات مغزی

ميزان کاهش حجم مغز در مورد زنانی که به شدت الکل مصرف می کردند برابر با مردان الکلی بود، اما در دوره زمانی بسيار کوتاه تری بر آنها عارض شد.

کارل مان، سرپرست اين رشته تحقيقات گفت که هرچند مردها عموما بيشتر الکل می نوشند، اما زن ها احتمالا زودتر به آن معتاد شده و زودتر از آن آسيب می بينند.

وی گفت ساير اختلالات مربوط به مصرف الکل، مانند ناراحتی قلبی، افسردگی و بيماری کبد، نيز در زنان زودتر از مردان ظاهر شد.

پروفسور مان گفت: "زنان در مقايسه با مردان معمولا در سنين بالاتر به مصرف الکل روی می آورند، کمتر می نوشند و برخی ممکن است استدلال کنند که زنان کمتر تحت تاثير الکل قرار می گيرند.

"اما شواهد حاکی از پيشرفت سريعتر رويدادهايی است که به وابستگی زن ها به الکل منجر می شود. اين شواهد نشان می دهد که آثار منفی اعتياد به الکل نيز در زن ها زودتر ظاهر می شود.

"اين نشان می دهد که زن ها ممکن است در برابر مصرف مزمن الکل آسيب پذيرتر باشند."

وی گفت به همين دلايل است که شناسايی و درمان استفاده سوء از الکل در زن ها حتی واجب تر است.

سرنگ بدون درد ساخته شد

تقاضا برای چنين سرنگ هايی به ويژه در ميان مبتلايان به ديابت بسيار زياد است

دانشمندان نوعی سرنگ ظريف زيرپوستی که می تواند برای تزيق تقريبا بدون درد به کار رود، تهيه کرده اند.

اين پيشرفت، بالقوه می تواند خبر خوبی برای بسياری از بيماران از جمله مبتلايان به ديابت باشد که نياز دارند به طور روزانه انسولين به خود تزريق کنند.

شرکت ژاپنی "ترومو" که توليد کننده تجهيزات پزشکی است، يک سوزن نمونه ساخته که قطر آن تنها دو دهم ميلی متر است.

در اين سرنگ از يک محفظه باريک و کشيده برای انتقال جريان دارو از طريق سوزن بسيار ظريف استفاده می شود.

تاکنون به دليل اين نگرانی که سرنگ های بسيار نازک ممکن است نتواند دارو را به شکل کامل و بدون انقطاع وارد بدن کند، چنين سرنگ هايی ساخته نمی شد.

تقاضای زياد

"تاکاکو اوگاوا"، سخنگوی شرکت ترومو گفت که بسياری از مردم با سوزن جديد اصلا دردی احساس نمی کنند، هر چند اين حس ممکن است در افراد متقاوت باشد.

وی افزود که تقاضا برای يک سوزن بدون درد در ميان مبتلايان به ديابت بسيار زياد است، به ويژه آنهايی که بايد چهار يا پنج بار در روز دارو تزريق کنند.

اين شرکت اميدوار است که در طول پنج شش سال آينده بتواند اين سرنگ را وارد بازار کند.

"آماندا وزی" از بنياد خيريه ديابت بريتانيا، گفت که مدت هاست که افراد مبتلا به ديابت مجبورند انسولين را با سرنگ های شيشه ای و سوزن های بلند و دردناک تزريق کنند.

او گفت هر چند که ورود اين سرنگ ها به بازار چند سال طول می کشد، ولی بنياد خيريه ديابت بريتانيا از هر گونه نوآوری برای راحت تر ساختن درمان ديابت، به شرط بی خطر و موثر بودن آن استقبال می کند.

گفته می شود که سوزن ساخت شرکت ترومو، کوچکترين سوزن متعارف جهان باشد.

البته گروه ديگری از پژوهشگران ژاپنی يک سوزن ميکروسکوپی به قطر 60 ميکرون (معادل 60 ميليونيم متر) ساخته اند.

اين وسيله به يک پمپ بسيار ظريف الکتريکی متصل می شود که الگوی آن از طرز عمل نيش پشه گرفته شده است.

ضرر مسکن ها برای دستگاه گوارش آشکار شد

براساس تحقيقات تازه خطر آسيب ديدن روده در اثر مصرف مسکن های رايج مانند ايبوبروفن و آسپيرين، احتمالا شديدتر از آن است که تاکنون تصور می شد.
پزشکان دريافتند بيش از 70 درصد بيمارانی که برای بيش از سه ماه مسکن های نوع "انسيد"
(non-steroidal anit-inflammatory drugs) مصرف می کنند، آثار زخم در روده کوچک آنها پديدار می شود.

قبلا تصور می شد که خطر اين داروها برای دستگاه گوارش بسيار کمتر است.

نتايج اين مطالعه، که توسط کالج پزشکی بيلور در شهر هيوستون آمريکا انجام شده است در نشريه "بيماری های دستگاه گوارش و هپاتولوژی" منتشر شد.

تيم محققان دانشگاه بيلور 21 بيمار را که مسکن های نوع "انسيد" مصرف می کردند با 20 بيمار که از انواع ديگر داروهای مسکن استفاده می کردند يا اصلا مسکن مصرف نمی کردند مقايسه کردند.

در حدودا 71 درصد از بيمارانی که "انسيد" مصرف می کردند، در روده کوچک آثار زخم هويدا شد در حالی که اين رقم برای ساير بيماران تنها 10 درصد بود.

دکتر ديويد گراهام، که در اين تحقيقات شرکت داشته است، می گويد: "هميشه می دانستيم که انسيدها می توانند باعث ناراحتی های بالقوه مرگبار در معده شوند، اما ابعاد تاثير آنها در روده کوچک تاکنون مجهول بود."

او افزود: "ما شاهد تعدادی زخم و مقدار زيادی فرسايش (در سطح روده) بوديم. هرکسی که برای يک سال آسپيرين يا ساير انسيدها را مصرف می کند با يک تا چهار درصد خطر ناراحتی های جدی دستگاه گوارش و روده روبروست."

با احتياط مصرف کنيد

دکتر الستر فوربز، متخصص بيماری های معده و روده در بيمارستان سن مارک در لندن و سخنگوی "بنياد اختلالات گوارشی" (Core) به بی بی سی گفت که احتمالا در اکثر کسانی که دستگاه گوارش آنها در اثر مصرف انسيدها صدمه ديده است هيچ گونه علائم جدی پديدار نمی شود.

وی گفت: "بايد همچنان نسبت به مصرف آنها محتاط باشيم و اين مطالعه به ما می گويد که نبايد آنها را مثل نقل و نبات تجويز کنيم يا مردم را به خريداری و مصرف آنها بدون مشورت با پزشک تشويق کنيم."

"اما در عين حال نبايد بيهوده وحشتزده شويم. کليه داروهای قوی دارای عوارض جانبی هستند، و گاهی فوايد آنها بر زيان هايشان می چربد."

دکتر مادلين ديوی، مدير پزشکی "تلاش برای پيشبرد تحقيقات آرتروز" گفت: "بسياری از بيماران می توانند درد آرتروز را در درازمدت با داروهای بسيار ايمن تر مانند پاراستامول (استامينوفن) - يا پاراستامول به علاوه کدئين - کنترل کنند."

"البته انسيدها جایگاه خود را دارند، اما بايد برای دوره های کوتاه و نه برای ساليان طولانی مصرف شوند."

افزايش سن در مردان يعنی اميد کمتر به پدر شدن

تحقيقات در آمريکا نشان داده است که هر چه سن مرد بالاتر می رود، شانس او برای پدر شدن هم کمتر می شود.

دانشمندان آمريکايی نتيجه تحقيقات خود را در نشريه "باروری و عقيمی" (Fertility and Sterility) منتشر کرده اند و با تاکيد بر يافته های قبلی در همين زمينه، می گويند کاهش ميزان اسپرم با بالا رفتن سن در مردان رابطه مستقيم دارد.

تا کنون اين طور تصور می شد که کاهش باروری به دليل بالا رفتن سن، فقط در زنان رخ می دهد، اما حالا معلوم شده است که باروری مردان نيز با محدوديت زمانی روبروست.

زنان با تعداد محدودی تخمک متولد می شوند، قوه باروری آنها با گذشت زمان افت می کند و با يائسه شدن توانايی خود را برای توليد مثل از طرق طبيعی از دست می دهند.

در مقابل مردها تا پايان عمر به توليد اسپرم ادامه می دهند و تاکنون فرض بر اين بوده است که آنها همواره بارور باقی می مانند.

اما در تازه ترين تحقيقات، که بر روی اسپرم مردان 25 تا 44 سال انجام گرفت، معلوم شد با افزايش سن، تعداد اسپرم هايی که به لحاظ ژنتيکی معيوب هستند نيز افزايش می يابد.

در همين تحقيقات همچنين معلوم شده است که نه تنها تعداد اسپرم های معيوب زيادتر می شود، دفع آنها برای بدن نيز سخت تر می شود.

تحقيقات قبلی نشان داده بود که هر چه بر سن مرد افزوده می شود، فعاليت اسپرم هم کمتر می شود.

در همين حال اسپرم در مردان سنين بالاتر، در حرکت به سوی تخمک دچار سردرگمی می شود و احتمال تشکيل نطفه به ميزان زيادی کاهش می يابد.

در حالی که نمی توان روند پيری را متوقف کرد، پزشکان به مردانی که قصد دارند پدر شوند توصيه می کنند تا حد ممکن يک زندگی سالم را در پيش گيرند.

چون تحقيقات نشان داده است که کشيدن سيگار و اضافه وزن می تواند ميزان اسپرم و قدرت باروری در مردان را کاهش دهد.

زنان در مقابل درد حساس تر هستند

تحقيقات تازه حاکی است که برخلاف پندار عمومی، وقتی نوبت به درد کشيدن می رسد زن ها از مردها حساس تر هستند.
دانشمندان دانشگاه بث (Bath) می گويند زنان نه تنها درد را زودتر احساس می کنند بلکه در برابر آن مقاومت کمتری دارند.

زنان تمايل دارند بر جنبه های روانی درد تمرکز کنند که باعث تشديد آن می شود، درحالی که مردان عادت دارند بيشتر به جنبه جسمانی آن توجه نشان دهند.

يافته های اين گروه بر يک رشته آزمايش در 50 مرد و زن که با استفاده از محرک هايی مانند آب يخ انجام شد استوار است.

از داوطلبان خواسته شد بازوی خود را برای دو دقيقه در آب گرم فرو کنند و سپس همان بازو را برای دو دقيقه يا تا زمانی که تحمل دارند در آب يخ نگاه دارند.

در اين آزمايش زنان درد را بسيار زودتر از مردان حس کردند و تحمل کمتری در مقابل آن نشان دادند.

به علاوه وقتی از مردان خواسته شد درباره جنبه های حسی (فيزيکی) درد فکر کنند نه احساسات مرتبط با آن، درد آنها کاهش يافت.

اين ترفند هيچ فايده ای در مورد زنان نداشت.

درد بيشتر

دکتر اد کيوگ محقق اصلی اين مطالعه و روانشناس در "واحد کنترل درد" در دانشگاه بث گفت: "مطالعه ما نشان داد که درحالی که تمرکز بر جنبه های فيزيکی درد در مردان باعث افزايش تحمل آنها نسبت به درد شد، اما بعيد بود اين شيوه در زنان موثر باشد."

"زنانی که بر جنبه های روحی درد تمرکز می کنند ممکن است عملا درد بيشتری احساس کنند، احتمالا به اين دليل که احساسات مرتبط با درد منفی است."

وی به نشريه "پين" گفت که چگونه شواهد فزاينده نشان می دهد که تعداد مقاطع همراه با درد که يک زن به طور متوسط در زندگی تجربه می کند "بيش از مردان است" و زنان درد را در نواحی متعددتر بدن و در هر مقطع به دفعات بيشتر تجربه می کنند.

دکتر بورلی کولت از انجمن درد بريتانيا گفت که اين يافته ها مويد مطالعات قبلی است.

وی گفت: "آستانه درد در زنان معمولا پايين تر از مردان است. همچنين می دانيم که تعداد زنانی که برای درمان درد به درمانگاه ها مراجعه می کنند بسيار بيش از مردان است."

هورمون ها

با اين حال وی تاکيد که مساله بسيار پيچيده است.

وی گفت نظريه های زيادی برای توضيح اين اختلاف ميان زن و مرد وجود دارد.

يک نظريه می گويد از آنجا که زنان ذاتا دارای حس غمخواری هستند آمادگی بيشتری برای تشخيص درد در خود دارند که همچون زنگ خطری نسبت به وجود مشکلی جدی که ممکن است توانايی آنها در مراقبت از ديگران را مختل کند عمل می کند.

يک نظريه ديگر می گويد که مساله به اختلافات هورمونی مربوط می شود.

دکتر کولت در اين مورد گفت: "می دانيم که آستانه درد در زن ها در طول دوره تناوب قاعدگی نوسان می کند. زنانی که پس از يائسگی تحت هورمون درمانی قرار می گيرند معمولا بيش از ساير زنان از مشکلات مربوط به درد رنج می کشند."

وی افزود: "به تحقيقات بيشتری در اين زمينه نياز است. اين کار بی نهايت مهم است زيرا اکثر داروهايی که برای درمان درد استفاده می کنيم روی مردان آزمايش شده است. شواهدی وجود دارد داير بر اين که زنان نسبت به مردان به انواع متفاوتی از مسکن ها واکنش نشان می دهند."