چرا وزنی که کم کرده ايم دوباره سر جايش برمی گردد؟

دانشمندان می گويند فهميده اند چرا وزن کم کردن معمولا آسانتر از پايين نگاه داشتن وزن است.

تيمی از محققان در دانشگاه کلمبيای نيويورک نشان داده است که کليد اين معما افت سطح هورمون "لپتين" است که وظيفه اش کنترل اشتهاست.

آنها دريافتند که تزريق اين هورمون به برخی از افرادی که اخيرا وزن کم کرده اند کمک می کند دوباره فورا تمام وزن از دست رفته را اضافه نکنند.

نتايج اين مطالعه در نشريه "تحقيقات کلينيکی" (Clinical Investigation) چاپ شده است.

تخمين زده می شود که بيش از 85 درصد افراد چاق که وزن کم کرده اند نهايتا دست کم بخشی از وزن کاسته شده را بازمی يابند.

تحقيقات حاکی است که علت اين موضوع برخی تغييرات به وجود آمده در عملکرد سيستم متابوليسمی، عصبی و هورمونی بدن است.

تيم محققان دانشگاه کلمبيا معتقد است که اين تغييرات در اثر کاهش ميزان لپتين در بدن روی می دهد

اين هورمون در بافت های چربی ساخته می شود و بنابراين وقتی وزن بدن کم می شود ميزان توليد لپتين نيز کاهش می يابد.

پژوهشگران برای محک زدن نظريه خود دوزهای مشخصی لپتين به داوطلبان لاغر و چاق که اخيرا وزن کم کرده بودند دادند.

آنها دريافتند وقتی سطح لپتين به قبل از دوران رژيم برگشت، اکثر تغييرات متابوليسمی و هورمونی که باعث می شود فرد نتواند مانع بازگشت تدريجی وزن به قبل از دوران رژيم شود، بار ديگر معکوس می شود.

از قبل معلوم بود که لپتين در کنترل اشتها نقش بازی می کند، اما نحوه دقيق عملکرد آن مشخص نبود.

پزشکان در مورد افراد بیش از حد چاقی که دچار کمبود لپتين هستند اين هورمون را تجويز می کنند، اما در مورد افراد چاقی که سطح لپتين آنها عادی است اين شيوه در کاهش وزن تاثيری ندارد.

اميد به داروی تازه

محققان گفتند بالاخره ممکن است امکان توسعه داروهای تازه ای که ساز و کار نظارتی بدن بر ميزان لپتين را هدف قرار می دهد فراهم شود که کمک خواهد کرد وزن پايين بماند.

مايکل روزنبام، سرپرست اين تحقيقات به بی بی سی گفت از آنجا که بشر و اجداد آن در طول تاريخ اغلب با دوره های قحطی و گرسنگی مواجه بوده اند، بدن احتمالا تمايل به حفظ ذخاير چربی خود دارد.

او گفت: "پيش بينی ما اين است که نقشه ژنتيکی انسان آکنده از ژن هايی است که از چربی بدن دفاع می کنند و در مقابل شمار ژن هايی که با افزايش وزن مقابله می کنند بايد بسيار اندک باشد."

"ما اساسا برای صدها هزار سال در محيطی زندگی کرده ايم که ما را به خوردن بيشتر و تحرک کمتر تشويق می کرده تا انرژی خود را ذخيره کنيم."

"اما اکنون در محيطی زندگی می کنيم که آن خصوصيات با شرايط تطبيق نمی کنند."