اگر مرد هستيد گوجه فرنگي بخوريد-میترا اصغری

هر ساله حدود 10 هزار نفر در دنيا در اثر سرطان پروستات جان خودشان را از دست مي دهند و وقتي يک بيماري اينقدر تلفات داشته باشد، حتما يک عده هم پيدا مي شوند که دنبال دارويي براي درمان آن باشند و چه دارويي بهتر از آن که از طبيعت به دست مي آيد؟
ليکوپن ترکيبي است که به گوجه فرنگي رنگ قرمز مي دهد. گروهي از دانشمندان در هلند به اين نتيجه رسيده اند که مي توانند از اين ماده ، دارويي موثر براي سرطان پروستات بسازند.
اين ماده حداقل در مورد موشها که خيلي خوب جواب داده ، چون رشد تومورهاي سرطاني انسان را که به موشها پيوند زده شده بودند 50 درصد کاهش داد.
بعد دانشمندان متوجه شدند اگر ويتامين E را هم علاوه بر اين دارو به موشها بدهند، مي توانند 50 درصد را به 73درصد برسانند.
حالا تا وقتي که هنوز اين دارو وارد بازار نشده دانشمندان پيشنهاد مي کنند مردها در برنامه غذايي روزانه خودشان چيزهايي مثل گوجه فرنگي ، هندوانه ، روغن زيتون ، آجيل و سبزيجات را که سرشار از ويتامين E و ليکوپن هستند قرار بدهند تا خدايي نکرده دچار سرطان پروستات نشوند.

گوجه فرنگی عليه سرطان پروستات

گوجه فرنگی مي تواند به مقابله با سرطان پروستات کمک کند.

محققان دانشگاه های ايالتی ايلينويز و اوهايو پی برده اند که عناصر شيميايی ديگری در گوجه فرنگی وجود دارد که بر تاثير ليکوپين می افزايد.
اين در حالي است كه تاکنون تصور می شد تنها يکی از عناصر شيميايی به نام ليکوپين (lycopene) دارای خواص ضد سرطانی است.
به گزارش بي بي سي بر اساس يك مطالعه که نتايج آن در نشريه موسسه ملی سرطان آمريکا چاپ شده ، قرص های مکمل ليکوپين تاثير محدودی در مبارزه با سرطان دارند.
محقق اصلی مطالعه ، گفته است :«در گذشته معلوم نبود که آيا ليکوپين به تنهايی نقش محافظتی دارد يا خير اما مطالعه ما اکنون نشان می دهد که ليکوپين تنها يکی از عوامل دخيل در کاهش خطر سرطان پروستات است».
وی افزود:«اين مطالعه همچنين حاکيست که مصرف قرص های مکمل ليکوپين به اندازه مصرف گوجه فرنگی موثر نيست.
به اعتقاد ما مردم بايد محصولات گوجه فرنگی را مثلا در سالاد ، آب گوجه فرنگی و حتی در پيتزا مصرف کنند».
ساير مطالعات نشان داده بود که ميزان بالای ليکوپين در خون ، به کاهش خطر سرطان پروستات مرتبط است.
ليکوپين ، ماده ای که گوجه فرنگی را قرمز می کند و در از ميان بردن ذرات معروف به راديکال های آزاد که می تواند به بافت های بدن آسيب برساند ، موثر است.

تاثير گريپ فروت در درمان بيماري هاي لثه-میترا اصغری

محققان پي برده اند افرادي كه بيماري هاي لثه دارند اگر مدت دو هفته روزي 2عدد گريپ فروت مصرف كنند خونريزي لثه آنان به حد قابل توجهي كاهش خواهد يافت.
به گزارش بي بي سي دانشمندان مي گويند علت اين امر افزايش ويتامين C در خون است كه سرعت التيام زخم را بيشتر مي كند حاصل اين تحقيق كه در دانشگاه فريدر يك شيلر آ لمان انجام شده در نشريه دندانپزشكي انگليس منتشر شده است.
مطالعه در باره 58نفر كه بيماري مزمن لثه داشتند نشان داد خوردن گريپ فروت تاثيري مثبت بر سيگاري ها وغير سيگاري ها دارد.
ثابت شده است كه كشيدن سيگار خطر ابتلا به بيماري هاي لثه را افزايش مي دهد.

خوردن سيب و جلوگيري از ابتلا به آلزايمر-میترا اصغری

محققان آمريكايي گفتند خوردن آب سيب يا يك دانه سيب در روز، باعث محافظت از سلول هاي مغز و جلوگيري از پيري و ابتلا به بيماري آلزايمر مي شود.
به نوشته عرب آنلاين، محققان دانشگاه ماساچوستس افزودند: سيب مانع از اكسيده شدن مغز مي شود و توصيه مي شود هر نفر حداقل روزي يك سيب بخورد.
دكتر توماس چي، مدير مركز اعصاب اين دانشگاه گفت: تحقيق نشان داده خوردن سيب يا آب سيب به عنوان ماده غذايي مقوي، از اكسيده شدن مغز جلوگيري مي كند.
محققان با بررسي موش هاي آزمايشگاهي دريافتند سيب تاثير يكساني بر انسان و حيوانات دارد و مانع پيري زودرس مي شود.
وي افزود: موش هايي كه سيب خورده بودند ، باهوش تر از بقيه موش ها بودند.

انار ، سرشار از ویتامین و ترکیبات آنتی اکسیدانی-میترا اصغری

تا کنون از سیب و فوائد آن بسیار شنیده اید اما بد نیست کی هم درباره خواص سودمند انار بدانید.
شاید اینک بتوان گفت خوردن یک انار در روز نیز شما از پزشک دور می کند.
کاملا درست است. انار نه تنها سرشار از ویتامین است اما دشمن قوی در برابر بیماری هایی همچون سرطان ، بیماری قلبی ، سکته مغزی و فشار خون بالاست.

خواص آنتی اکسیدانی

انار منبع مهم آنتی اکسیدان ها ، پتاسیم و ویتامین C است. در واقع آب انار یکی از غنی ترین منابع پلی فنل هاست ، که گروهی از آنتی اکسیدان های قوی هستند. هدف آنتی اکسیدان ها کند کردن یا جلوگیری از صدمه سلولی است که در بسیاری از بیماری ها رخ می دهد.
علاوه بر آنتی اکسیدان ، آب انار حاوی دیگر مواد مفید همچون تانن ها و آنتوسیانین ها که بنظر می رسد با بیماری ها مقابله می کنند نیز هست. آب انار همچنین دارای مقدار قابل ملاحظه ای فیبر ، نیاسین و پتاسیم است.
قدرت آنتی اکسیدانی آب انار ممکن است تقریبا سه برابر میزان آنتی اکسیدان موجود در چای سبز باشد. سایر میوه ها ی حاوی پلی فنل ها شامل توت سیاه ، زغال اخته ، پرتقال ، سیب و انگور است.

مقابله با بیماری ها

تحقیقات نشان داده اند که آب انار می تواند از خطر بیماری قلبی و سکته مغزی بکاهد. برخی مطالعات نشان داده اند که آب انار می تواند فشار خون را پایین آورد و به سلولهایی که باعث سرطان سینه می ش.وند حمله می کند.
در یک تحقیق نیز مشخص شده عصاره میوه انار ممکن است حاوی عامل موثری در برابر سرطان پوست باشد.
نوشیدن مقداری (حدود 28 گرم) آب انار در روز توسط مردان مبتلا به سرطان پروستات از پیشرفت سریع بیماری جلوگیری می کند.

با گریپ فروت کلسترول را پایین بیاورید-میترا اصغری

مطالعات نشان می دهد که گریپ فروت قرمز با بیماری قلبی مقابله می کند و ظاهرا کلسترول را پایین می آورد. در این مطالعه به 57 فرد مبتلا به فشار خون بالا که اخیرا تحت عمل بای پس قرار گرفته و سطح چربی خونشان با استفاده از داروهای استاتین کم نشده بود ، مصرف گریپ فروت تجویز شد.
بیماران به سه گروه تقسیم شدند. به یک گروه به مدت یک ماه متوالیا روزانه یک وعده گریپ فروت قرمز داده شد. گروه دیگر گریپ فروت سفید خوردند و گروه سوم این میوه را در برنامه غذایی خود نداشتند.
کسانی که گریپ فروت قرمز یا سفید دریافت کرده بودند کاهش قابل ملاحظه ای در چربی خونشان داشتند. بیمارانی که این میوه را نخوردند هیچ تغییری در میزان چربی خونشان پیدا نشد.
محققان دریافتند که گریپ فروت قرمز در کاهش چربی خون بویژه تری گلیسیرید موثر تر از نوع سفید آن است. آنتی اکسیدان های موجود در گریپ فروت احتمالا مسئول فوائد این میوه برای سلامت هستند.
گریپ فروت قرمز محتوای آنتی اکسیدان بیشتری دارد و محققان میگویند شایدحاوی ترکیبات شیمیایی دیگری نیز باشد که هنوز اثر آنها مشخص نشده است.

از مصرف‌ عصاره‌ ميوه‌ طبيعي‌ غفلت نكنيد-میترا اصغری

محققان‌ علوم‌ پزشکي‌ در هلند بر اساس‌ يافته‌هاي‌ جديد خود اعلام‌ کردند نوشيدن‌ عصاره‌ ميوه‌ها که‌با ميزان‌ بالايي‌ از فيبرهاي‌ بتا گلوکان‌ همراه‌ شده‌ باشد، در مجموع‌ سبب‌ کاهش‌ ميزان‌ کلسترول‌ و چربي‌ بد ‌ال‌دي‌ال‌‌ بدن‌ مي‌شود‌.‌ به‌ گزارش‌ خبرگزاري‌ رويترز، دکتر رونالد منينسک‌ از دانشگاه‌ ماستريخت‌ و همکارانش‌ با بررسي‌ بيست‌ وپنج‌ فرد سالم‌ که‌ از عصاره‌ ميوه‌ها همراه‌ با فيبرهاي‌ بتاگلوکان‌ استفاده‌ کرده‌ بودند و مقايسه‌ انها با بيست‌ ودو فرد که‌ از عصاره‌ خالص‌ ميوه‌ مصرف‌ کرده‌ بودند به‌ نتايج‌ ياد شده‌ دست‌ يافتند‌.‌ محققان‌ قبل‌و بعداز مصرف‌ اين‌ عصاره‌ها، نمونه‌ خون‌ داوطلبان‌ را گرفتند و قند، چربي‌ و پروتئين‌ انها را اندازه‌ گيري‌ کردند‌.‌ دانشمندان‌ دريافتند مصرف‌ عصاره‌ ميوه‌ حاوي‌ بتا گلوکان‌ سبب‌ کاهش‌ ميزان‌ کلسترول‌ خون‌ تا چهار وهشت‌ دهم‌ درصد و کاهش‌ ال‌دي‌ال‌ تا هفت‌ وهفت‌ دهم‌ درصد مي‌شود‌.‌

-میترا اصغری -گوشت كباب عامل افزايش خطر ابتلا به سرطان پروستات

تحقيق نشان داد كباب گوشت در درجه حرارت بالا باعث ايجاد ماده اي مي شود كه سرطان پروستات را افزايش مي دهد.
به نوشته پايگاه اينترنتي الجزيره، محققان انجمن مطالعات سرطان آمريكا با بررسي موش هاي آزمايشگاهي دريافتند بين خوردن گوشت كباب شده و افزايش ابتلا به سرطان پروستات ارتباط وجود دارد.
محققان دانشگاه جانز هاپكينز در بالتيمور گفتند ماده بي ايچ اي بي، زمان كباب شدن گوشت در درجه حرارت بالا، توليد مي شود.
اين ماده رشد سرطان پروستات در موش هاي آزمايشگاهي را تسريع كرد.
محققان پس از هشت هفته بررسي مشاهده كردند از هفته چهارم، تغييراتي ژنتيكي در پروستات، معده و طحال موش ها ايجاد شده است.

زباله سمي به عنوان غذا-میترا اصغری

مقاله حاضر كه معرفي كتاب تحت عنوان «برداشت خطرناك» است ، نشان مي دهد كه بر اثر تباني سازمان هاي زيست محيطي و شركت هاي بزرگ صنعتي و در اثر ضعف موجود در قانون گذاري هاي ايالات متحده ، شركت هاي بزرگ صنعتي ، زباله هاي سمي و خطرناك خود را به عنوان كود شيميايي و صرفاَ با تغيير نام آن در بازارهاي مصرف مي فروشند. اين امر منجر به ورود زباله هاي سمي به خاك و از طريق آن به غذاها مي شود. نويسنده نشان مي دهد كه اين امر به صورت يك تجارت بين المللي درآمده است و كشورهايي چون ايالات متحده ، انگليس ، كانادا ، آلمان و استراليا و ژاپن از اين روش استفاده مي كنند.

***

«شگرد، دروغ گفتن و ناديده گرفتن است» تام ويت
هر غذايي كه ما امروزه مي‌خوريم، احتمالا در زميني روييده است كه با فضولات و فاضلاب سمي و خطرناك كود داده شده است و فلزات سنگيني از جمله كادميم، مركوري و آرسنيك را به خود جذب كرده است. به سادگي مي‌توان گفت كه راهي براي تشخيص اين معضل وجود ندارد. اما وقتي هزاران كارخانه، فاضلاب صنعتي خود را به عنوان كود مي‌فروشند تا از هزينه‌هاي سرسام‌آور حفظ اين مواد سمي و نگهداري آن‌ها راحت شوند، احتمال مذكور بيشتر و بيشتر مي‌شود. يك مقر قانوني در ايالات متحده، به كمپاني‌هاي توليدات صنعتي اجازه مي‌دهد كه فاضلاب صنعتي خود را به كمپاني‌هاي توليد كود بفروشند و از اين طريق، ميليون‌ها تن فاضلاب سمي و خطرناك را به عنوان غني‌كننده خاك و مكمل آن و يا كود، مستقيما به زمين وارد سازند. هنگامي كه اين فاضلاب سمي و خطرناك كه مدعي‌اند «استفاده‌هاي كشاورزي» دارد، به عنوان كود براي دانه‌هاي غذايي، چمن‌ها و باغچه‌ها به كار مي‌روند، ديگر خطرناك فرض نمي‌شوند و صرفا يك «كالاي توليد شده» در نظر گرفته مي‌شوند. در اكثر ايالات امريكا، محدوديتي قانوني براي ميزان فلزات سنگيني كه فاضلاب صنعتي به كار رفته در كودهاي شيميايي مي‌توانند حاوي آن باشند، وجود ندارد و به كشاورزاني كه از اين به اصطلاح كودها استفاده مي‌كنند نيز هيچ اطلاعاتي در مورد عناصر سازنده اين كودها داده نمي‌شود. اين عناصر فلزي سنگين، در ظاهر بي‌اثر و خنثي در نظر گرفته مي‌شوند و به عنوان «عناصر لخت و بي‌اثر» نامي از آن‌ها در فهرست عناصر تشكيل‌دهنده كود شيميايي نمي‌آيد و حتي در اكثر موارد، آژانس زيست محيطي فدرال، حتي ميزان اين عناصر را در كودها بررسي نمي‌كند. در حقيقت بازيافت فاضلاب خطرناك و سمي از طريق كودهاي شيميايي، اغلب به پيشنهاد دستگاه‌هاي دولتي و ايالتي از جمله آژانس حفاظت زيست محيطي امريكا (EPA)2 صورت مي‌گيرد.
قانون حفظ و بازيافت منابع (RCRA)3 كه در سال 1976 به قانون تبديل شده است، قرار بود كه همه فاضلاب‌هاي خطرناك توليد شده در ايالات متحده را در همه مراحل آن (از گهواره تا گور) مورد نظارت قرار دهد و همه مراحل كار با آن‌ها از ذخيره‌سازي، انتقال تا انهدام‌شان را كنترل كند؛ اما پس از آن كه اين قانون تصويب شد، ظرف چند سال، هزينه انهدام فاضلاب‌هاي سمي و خطرناك و دفن آن‌ها در ايالات متحده تقريبا 20 برابر افزايش يافت و شركت‌هايي كه زباله‌هاي خود را در محل‌هاي دفن زباله قرار مي‌دادند، مسووليت‌هاي جديدي در مورد اين كه اين محل‌ها ممكن است بعدا تغيير كاربري دهند، يافتند. در اين صورت، شركت‌ها موظف بودند براي پاك كردن آن منطقه از آثار زباله‌هاي سمي، هزينه‌اي بپردازند. از اين رو، شعار «كاهش، استفاده مجدد و بازيافت» در EPA مورد توجه قرار گرفت. زباله‌هاي صنعتي پي‌درپي تبديل به كالاهايي ديگر شدند، از قبيل سوخت، سيمان، آسفالت، شيشه و مصالح ساختماني. به اين ترتيب، زباله‌هاي واقعا خطرناك با استفاده از اين روش‌ها، به عنوان يك «كالاي ديگر» در نظر گرفته شدند.
اما راه معمول ديگري براي استفاده از اين زباله‌ها و فاضلاب سمي وجود داشت كه از عموم مردم مخفي نگاه داشته شد. كمپاني‌هاي صنعتي از اين راه مي‌توانستند ميليون‌ها دلار صرفه‌جويي كنند و آن را صرف دفن زباله نكنند و حتي ميزان سود خود را نيز افزايش دهند. اين راه، به سادگي بازيافت مواد سمي به عنوان كود و ريختن آن در زميني بود كه غذاي امريكايي‌ها از آن مي‌رويد. هر چند برخي از اين فاضلاب‌هاي خطرناك، حاوي برخي غذاهاي گياهي و تقويت‌كننده آن‌ها مانند زينك (روي) هستند، اما در اكثر موارد، اين عمل چيزي جز راهي قانوني براي كمپاني‌هاي صنعتي نيست تا از طريق آن، زباله‌هاي بيماري‌زاي خود را در زمين‌هاي كشاورزي آمريكا رها كنند؛ با توجه به اين كه اين مواد سمي، در خاك و در برخي از موارد در محصولات روييده از آن جمع مي‌شود و از ميان نمي‌رود. كمپاني‌هاي چند مليتي در حال ترويج اين روش در سراسر جهان هستند، حال آن كه انسان‌هاي اندكي در اين مورد چيزي شنيده‌اند.
كتاب برداشت خطرناك، داستان واقعي يك مجتمع كشاورزي در مركز واشنگتن است كه در قلب سبد غذايي ملت جاي دارد و براي رستوران‌ها و سوپرماركت‌هاي سراسر امريكا سيب‌زميني، لوبيا، نخود، ذرت و گندم توليد مي‌كند. يك كارخانه توليد غذا در اواسط دهه 1980 در اين شهر ايجاد شد كه اكثر سرخ كردني‌هاي مك دونالد را انجام مي‌داد. گزارشگر سياتل تايمز، آقاي داف ويلسون براي اولين بار، در سوم و چهارم ژولاي 1997 تحت عنوان «خطر در زمين‌هاي كشاورزي: چگونه فاضلاب سمي به كود تبديل مي‌شود»، از اين داستان پرده برداشت.
در مركز اين داستان، شركت سنكس قرار دارد كه يك كمپاني وابسته به شركت Cenex Land O'lake است كه در مينه پوليس و مينه‌سوتا، بذر، كود، سوخت، غذاي حيوانات و سموم آفت‌كش مي‌فروشد. اين شركت «بهترين دوست كشاورزان» شناخته مي‌شد. كشاورزاني كه از محصولات اين شركت استفاده مي‌كردند، از اين كه چرا محصولات آن‌ها خوب ثمر نمي‌دهند و گياهان آن‌ها مريض و پژمرده مي‌شدند، در تعجب بودند.
پاتي مارتين كه بعدا شهردار شهر شد، به اين كودهاي سنكس آلوده به مواد سمي، مظنون شد.
شركت داراي استخري در كنار كارخانه بود كه تجهيزات كوددهي را در آن مي‌شستند. كارگراني كه در آن منطقه كار مي‌كردند، پي بردند كه سطح مواد استخر نوسان مي‌كند و گاهي در هنگام شب كاهش مي‌يابد و در روز بعد، ميزان بيشتري مواد بايد در استخر ريخته شود. شك افراد هنگامي بيشتر شد كه معلوم شد، ماده درون استخر به تانكرهايي پمپ مي‌شود كه آن را در مناطق اطراف پخش مي‌كنند. با از ميان رفتن بيشتر گياهان، برخي از كشاورزان، شك خود را در مورد كودها جدي گرفتند.
دنيس وپونگ (يكي از كشاورزان آن ناحيه)ف پس از چند دوره محصول بد، نتوانست مبالغ رهن خود را پرداخت كند و كمپاني سرمايه‌گذار، او را تهديد به تعطيلي كرد. سنكس كه نيازمند مكاني براي قرار دادن مواد درون استخر نگهدارنده بود، بخشي از زمين ديونگ را اجاره كرد تا در آن مواد داخل استخر را به عنوان كود نگهدارند و ديگر پولي براي دفن آن‌ها در محل زباله‌هاي سمي ندهند. در قطعه زمين اجاره شده، مواد سمي را با عبور دادن از خاك شستشو مي‌دادند كه اين امر، خاك را كاملا لم‌يزرع مي‌كرد؛ اما اگر با گذشت زمان، خاك مي‌توانست از مواد سمي نجات يابد، باز هم امكان كشت در آن بود و به همين دليل،‌ براي اين كه مواد فلزي سمي را از خاك پاك كنند، گياه سودان را در آن مي‌كاشتند تا فلزات سمي را به خود جذب كند.
استخر سنكس در حقيقت حاوي 38 هزار گالن معجوني از كود، آفت‌كش، علف كش و ديگر مواد شيميايي بود. دفن صحيح و درست اين ميزان مواد شيميايي در زمين‌هاي مخصوص دفن زباله، 170 هزار دلار هزينه داشت، حال آن كه پمپ كردن آن به زمين‌هاي كشاورزان 10 هزار دلار درآمد به همراه داشت، يعني اين كار 180 هزار دلار صرفه‌جويي به همراه داشته است. اين اطلاعات بعدها در ثبت‌هاي كمپاني يافت شد. آنچه مردم شهر و كشاورزان مشكوكي كه زمين‌هاي خود را از دست مي‌دادند، در آن زمان به آن پي نبردند،‌اين بود كه آن‌ها با سادگي به دنبال نوك كوه يخ (قسمت آشكار ماجرا) بودند. آن‌ها نمي‌دانستند كه آنچه در حال كشف آن هستند،‌امري غير طبيعي نيست، بلكه بخشي از سيستم است و در تمام كشور و حتي در تمام دنيا در حال اجرا است.
داف ويلسون از سياتل تايمز با اين پرونده مرتبط شد و به كار بر روي آن پرداخت. در ابتدا او مطمئن نبود كه آيا بايد شك و شبهه‌هاي كشاورزان منطقه را جدي بگيرد يا خير. آيا واقعا كارخانجات امريكايي فاضلاب خطرناك خود را با كود مخلوط مي‌كردند و به زمين‌هاي مي‌ريختند كه سبزيجات و ديگر خوراكي‌هاي ملت از آن مي‌رويد؟ فاضلابي كه حاوي فلزات سنگين توليدكننده انواع سرطان است و در واقع بايد به مناطق مخصوص دفن زباله ريخته مي‌شد. اين عمل در ظاهر يك فعاليت مجرمانه به نظر مي‌آمد، اما كاملا قانوني بود.
اين امر باور نكردني به كمپاني‌ها كمك مي‌كرد كه به اين عمل ادامه دهند.
وقتي شهردار اين موضوع را در جلسات شهر و شوراي محلي مطرح كرد، مردم، خصوصا گروه تجارت نگران آن بودند كه عموميت يافتن آگاهي از اين امر، ايجاد كمبود غذا – همانند موارد قبلي – كند. در يك مورد مشابه، توليدكنندگان محلي سبب در سال 1989، به علت گزارشي در برنامه 60 دقيقه، مييون‌ها دلار متضرر شدند.
كندوكاو ويلسون نشان داد كه سوءظن افراد محلي چندان هم بي‌پايه و اساس نيست. تحقيقات بيشتر مشخص كرد كه استفاده از زباله‌هاي شيميايي در كودها به دهه 1950 بازمي‌گردد كه مواد شيميايي سمي فراواني از جنگ باقي مانده بود.
آغاز اين امر با زباله‌هاي كارخانه كشتي‌سازي آغاز شد كه اين زباله‌هاي سمي، حاوي زينك كه ماده‌اي مفيد براي گياهان است نيز بودند. البته علاوه بر اين ماده تقويتي، زباله‌هاي كارخانه‌هاي كشتي‌سازي، مواد سمي حاوي فلزات سنگين نيز داشتند. با گذشت زمان،‌ تبديل هر نوع ماده شيميايي سمي به كود و استفاده از آن در كشاورزي، به يك روند تبديل شد (بدون توجه به اين كه اصولا حاوي زينك هستند يا خير). با تصويب قانون RCRA در دهه 1970 كه هزينه دفن مواد سمي را چندين برابر كرد، راه براي استفاده از آن‌ها به عنوان كود هموار شد. اين خلاء قانوني، يك معدن طلاي مخفي براي صنايع و كارخانه‌هاي كود در امريكا و جهان بود. از آنجا كه در اين فاضلاب سمي و زباله‌هاي خطرناك، ‌هر چيزي وجود داشت كه بتوان آن را تقويت كننده گياه دانست، مابقي مواد نيز به همراه آن به زمين‌هاي كشاورزي ريخته مي‌شد، چرا كه هيچ محدوديتي براي آنچه از اين طريق مي‌توان پخش كرد،‌ وجود نداشت.
در اوكلاهاما يك كارخانه فرآومري اورانيوم، زباله‌هاي راديو اكتيو سطح پايين را به مقدار 10 ميليون گالن از مواد سمي در سال، در چمن‌هاي برمودا4 پخش مي‌كرد.
اين چمن‌ها به عنوان چراگاه مورد استفاده قرار مي‌گرفتند.
در مورد ديگري تخته‌هاي مقوايي، پس از تخريب خانه‌ها به عنوان كود به مردم فروخته مي‌شود. اين تخته‌ها حاوي پنبه نسوز هستند كه يك زباله سمي و خطرناك محسوب مي‌شود؛ اما اين شركت براي هر تن از اين مواد، 45 دلار صرفه‌جويي مي كند و به جاي پرداختن هزينه دفن، آن‌ها را به عنوان مكمل خاك و كود به مردم مي‌فروشد. اين مواد كه به عنوان «سنگ گچ طبيعي» فروخته مي‌شود، حاوي كلسيم سولفات، پنبه‌نسوز، پشم شيشه و فلزات سنگيني از قبيل آرسنيك، كادميم، مركوري و سلينيم به ميزان زياد است.
يك كالاي تقريبا عادي ديگر هم كه در بازار فروخته مي‌شود و در فروشگاه‌هاي ابزار در دسترس است، به عنوان «عنصر رديابي همه چيز» وجود دارد كه در حقيقت، يك ماده بسيار سمي و خطرناك و زباله دستگاه كنترل آلودگي كوره‌هاي ذوب فلز مي‌باشد كه به سادگي با اسيد مخلوط شده و به دانه‌هايي قهوه‌اي تبديل مي‌شود. اين ماده سمي خطرناك نيز با روش‌هاي سحرآميزي، ناگهان به عنوان كود به بازار عرضه شده است. كارخانه ذوب فلزي براي دفن هر تن از اين زباله‌هاي سمي 100 الي 200 دلار بايد هزينه مي‌كرد، اما اكنون اين مواد سمي را به عنوان ابزاري در فروشگاه‌هاي مربوط به لوازم باغچه‌باني و... مي‌فروشد. غذاهاي گياهي كه در اين ماده فهرست شده اند، عبارتند از بوردن، كوپر، آهن،‌منگنر، موليبد نيوم و زينك؛ اما در اين فهرست كه روي بسته حاوي مواد نوشته شده است، اشاره به اين حقيقت نشده است كه اين ماده حاوي 2490 بخش از هر يك ميليون بخش (PPM)5 از سرب، ppm 515 نيكل و ppm86 كادميم است. اين ماده در واقع بايد به عنوان يك زباله خطرناك و سمي به محل دفن زباله‌هاي خطرناك فرستاده شود، اما در حال حاضر به عنوان كود فروخته مي‌شود. در حال حاضر، در ايالات متحده هر كس مي‌تواند به سادگي اين ماده را از فروشگاه‌هاي لوازم باغچه‌باني و چمن خريداري كند.
تاكنون هزاران صنعت و كارخانه يافت شده‌اند كه از اين طريق خود را از دست زباله‌هاي سمي خويش راحت مي‌كنند.
صنايعي كه در اين زمينه فعالند شامل كوره‌هاي فلزات، كارخانجات بازيافت باتري، كارخانجات ساخت قطعات هواپيما، كوره‌هاي سيمان، آسياب‌هاي خميركننده،‌كمپاني‌هاي معادن، صنايع پزشكي، صنايع آلومينيوم، سازندگان اتومبيل و بسياري ديگر از صنايع هستند.
كادميم به عنوان يك فلز سمي از طريق ريشه ذرت، لوبيا، نخود و تربچه جذب مي‌گردد. ميزان جذب اين ماده سمي از طريق گياهان مشخص نيست، اما مي‌دانيم كه اين ماده در خاك‌هاي ماسه‌اي و اسيدي بسيار خطرناك مي‌شود. برخي محققين مي‌گويند، تا هنگامي كه خاك حالت قليايي خو را حفظ كرده باشد، اين ماده خيلي خطرناك نيست؛ اما اگر PH خاك افت كند، اين ماده به ريشه گياه وارد خواهد شد و حتي مي‌تواند منجر به مرگ گياه گردد. قرار گرفتن انسان در معرض مصرف اين گياه مي‌تواند به كليه و كبد صدمه وارد كند و بيماري‌هايي از قبيل ناراحتي‌هاي استخواني،‌ اتساع مجاري ريه، كم‌خوني، عدم كاركرد صحيح كليه، فشار خون بالا، سرطان و مشكلاتي را در توليد مثل ايجاد كند. بيماري شايعي كه در منطقه كوئين‌سي بروز كرده بود، بيماري ريوي فيبروز بود كه احتمالا در اثر برليوم موجود در زباله‌هاي خطرناك كارخانه هسته‌اي هنفورد به وجود آمده بود.
شهروندان آن منطقه از آنجا كه كارخانه دقيقا در كنار شهر قرار داشت، به اين كه اين زباله‌ها به جاي كود مصرف مي‌شوند، مشكوك شدند. از سال 1980 به اين سو، رشد قابل توجهي در سرطان و بيماري‌هاي كودكان در امريكا صورت گرفته است.
ويلسون كشف كرد كه برخي از مهم‌ترين سازمان‌هاي زيست محيطي ايالات متحده با كارخانجات صنعتي توليدكننده اين زباله‌هاي سمي وارد معامله شده‌اند. معامله به اين صورت بوده است كه سازمان‌هاي زيست محيطي‌، تبديل اين زباله‌هاي سمي به كود را مي‌پذيرند و در عوض اين صنايع نيز از بازيافت آلومينيوم، كاغذ، پلاستيك و ديگر مواد جامد زباله‌هاي خانگي حمايت مي‌كنند. حتي اگر بازيافت اين مواد كه مورد درخواست سازمان‌هاي زيست محيطي بوده است، سودآور نبود، اين صنايع با فروختن مواد خطرناك زباله‌هاي خود به جاي كود، ميليون‌ها دلار سود مي‌كردند. بنابراين، سازمان‌هاي زيست محيطي در اكثر موارد براي كنترل كودها تلاشي نكرده‌اند. درست است كه دستگاه‌هاي دولتي وظيفه خود را انجام نداده‌اند، اما سازمان‌هاي زيست محيطي نيز با اين كار، در عمل كثيف صنايع و ننگ آن همكاري داشته‌اند.
علي‌رغم تلاش‌هاي برخي از سازمان‌هاي زيست محيطي عليه اين كار، تعدادي از كشورها از جمله امريكا، استراليا، كانادا، آلمان، ژاپن، هلند و انگليس سرسختانه از فروش مواد سمي به جاي كود حمايت مي‌كنند. هنگامي كه كشف شد، اين كشورها اين مواد سمي را كه به كود تغيير نام داده‌اند و در عرصه بين‌المللي به ديگر كشورها مي‌فروشند، علت اين امر به خوبي مشخص گرديد. هم اكنون در عرصه بين‌المللي، صنعت كود شيميايي سالانه بيش از 60 ميليارد دلار فروش دارد. چه ميزان از اين معاملات در حقيقت مواد سمي و زباله‌هاي خطرناك هستند، معلوم نيست. علاوه بر اين، معلوم نيست كه چه ميزان از اين مواد سمي در نهايت به غذاهاي ما راه مي‌يابد كه البته اين امر اصلا به اين كه در چه كشوري زندگي مي‌كنيم، ربطي ندارد (چرا كه اين زباله‌هاي سمي در عرصه بين‌المللي خريد و فروش مي‌شوند).
برخي شركت‌هاي بزرگ مانند مونسانتو مدعي‌اند كه از چنين كاري دست كشيده‌اند، اما به نظر مي‌رسد كه اين ادعا بيشتر از ترس مسووليت‌هاي قانوني صورت گرفته است تا نگراني‌ واقعي براي سلامتي انسان‌ها. اين امر يك اتفاق بسيار خطرناك است كه اطلاعات زيادي از جوانب آن در دسترسي نيست و عواقب واقعي اين عمل در سلامتي انسان‌ها و در سراسر جهان نيز به خوبي مشخص نشده است.
برداشت خطرناك يك داستان مهيج است. ما به نويسنده اين كتاب و مردم كوئين‌سي به علت روشن كردن بخشي از اين مطالب بدهكار هستيم. در ايالات متحده، دستگاه‌هاي ايالتي و فدرال چنان تحت تاثير و اسير صنايع بزرگ هستند كه قدرتي براي حمايت از سلامتي انسان‌ها ندارند؛ حتي وقتي كه دانشمندان خود اين دستگاه‌ها اعلام مي‌كنند كه نيازمند قواعد و قوانين نظم‌دهنده بيشتري در اين عرصه هستيم. چنان كه اين كتاب به خوبي نشان مي‌دهد، مردم خود بايد راهي براي رها كردن غذاي خود از مواد سمي و كشنده‌اي كه جان آن‌ها و فرزندانشان را تهديد مي‌كند، بيابند.

پي‌نوشت‌ها: 1- Eddie j. Girdner،‌ استاد روابط بين‌الملل در دانشگاه بسكنت و نويسنده كتاب (Killing Me Softhly) است كه موضوع آن، معضلات زيست محيطي و تلاش شركت‌هاي بزرگ براي سود بيشتر است كه اين امر در تعارض با عدالت زيست محيطي است.
2- Enviromental Protection Agency
3- Resource Conservation and Recovery Act
4- Bermuda
5- Parts Per Million